O investigador da UVigo Alberto Dafonte visualiza o que nos motiva a publicar nas redes
xoves, 4 de outubro do 2018
Que
impulsa a xente a compartir un contido determinado nas redes sociais?
Esta é a pregunta arredor da que xira o artigo que o profesor da
Facultade de Ciencias Sociais e da Comunicación Alberto Dafonte vén
de dar a coñecer nun número
monográfico da prestixiosa revista International Journal of
Communication, publicación internacional de renome centrada
no eido da comunicación e que, no devandito monográfico, pon o foco
nas emocións que (aparte de moitos outros factores) determinan o
comportamento dos internautas.
Neste
número, o
investigador da UVigo fai fincapé en varios factores concretos que
activan o noso pulo comunicador dixital: motivacións altruístas,
procura dunha mellor imaxe persoal e unha arela máis ou menos común
por compartirmos a nosa visión particular do mundo. Segundo
explica Dafonte, cuxo artigo é un dos seis piares que sosteñen o
monográfico (constituído por media de ducia de investigacións
sobre os novos medios, as emocións e a súa influencia na esfera
pública), unha parte importante do que se comparte nas redes sociais
ten unha raizame solidaria: quen publica algo quere que os demais
tamén saiban o que el sabe sobre unha cuestión determinada.
En
concreto, o seu artigo Audiencie as medium: motivations and
emotions in news sharing, artella en tres grandes áreas as
principais motivacións que se coñecen a raíz de diferentes
estudos, co propósito de que poidan “axudar a entender mellor o
fenómeno”. Por unha banda, atópase a motivación de compartir un
determinado contido por un “comportamento, digamos, altruísta,
para axudar aos demais”, idea que parte de que “na medida en que
sabes que algo pode ser de interese para os demais, compártelo”,
algo que, engade, non é propio das redes sociais, senón que
“facémolo con frecuencia na nosa vida cotiá”, aínda que agora
“os individuos particulares pasan a ter moita máis capacidade de
influencia na súa contorna”.
Por
outra banda, e en relación á primeira, Dafonte alude a unha segunda
motivación, “que é compartir por beneficio propio, porque na
medida en que axudas a túa comunidade probablemente estéaste
axudando a ti mesmo, pero tamén por reforzar o teu status a túa
imaxe persoal”.
Tanto
esta motivación como a que alenta ás persoas a compartir a súa
visión particular do mundo nas redes lévannos directamente á beira
dunha serie de riscos nos que o investigador non deixa de reparar:
riscos como a xeración de opinións cada vez máis polarizadas ou a
busca sistemática de enganar deliberadamente á opinión pública.
Segundo fai saber, “trátase dunha cuestión moi importante para a
convivencia na sociedade” e que reviste tamén dun especial
interese desde o punto de vista económico, xa que “a calquera
empresa, grupo de comunicación ou a calquera grupo político
interésalles saber como alcanzar, ademais de difusión nas súas
propias contas, que a xente comparta os seus contidos”.
No
dito punto, pon de relevo que se ben “a propaganda existiu sempre,
antes este tipo de cuestións estaban en mans de poucos, mentres que
agora existen unhas horizontais que permiten unha difusión enorme
dos teus contidos”. Ao seu xuízo, cómpre de abordar conceptos
como os “filtros de burbulla ou cámara de resonancia, que teñen
que ver con como nos relacionamos moitas veces nas redes sociais, con
xente de opinións afíns e excluíndo a xente de opinións
distantes”.