Amplíase o programa de estudo do corvo mariño con GPS, que xa recolleu 11.000 posicións
luns, 12 de agosto do 2019
Tecnoloxías
de seguimento para estudar e protexer o noso corvo mariño, en
aparencia moi presente nas nosas costas, pero, como tantas especies
mariñas, en risco (principalmente) pola influencia negativa do ser
humano. Así se podería definir o proxecto do Parque Nacional das
Illas Atlánticas para facer monitoraxe da devandita ave costeira, un
proxecto que xa leva tempo en funcionamento (dende hai uns dous anos)
pero
que agora vén de ser obxecto dunha ampliación que optimizará o
labor de seguimento e incorporará dous novos exemplares ao programa.
Este apóiase no uso de dispositivos GPS.
As
tecnoloxías empregadas xa recolleron máis de 11.000 posicións de
localización por satélite dende a súa posta en marcha.
Segundo
informa o Goberno galego, impulsor do proxecto, trátase dunha
iniciativa pioneira na nosa terra e da que “apenas existen
precedentes no resto do mundo”.
Atendendo
ao balance provisional do proxecto, este ano xa se recolleron preto
de 7.000 posicións, ás que cómpre sumar as máis de 4.000 que
foran transmitidas en 2018 polas dúas femias rexistradas con base
nas illas de Ons e Sagres (Aguiño), as primeiras equipadas con
dispositivos remotos no marco desta iniciativa. Segundo a dirección
do Parque, a monitoraxe realizada até agora, malia basearse nunha
mostra de tan só catro aves (unha delas deixou de transmitir en
decembro de 2018), “ten proporcionado datos de gran interese”.
Deste
xeito, a distribución das posicións GPS das aves estudadas sinala
que os corvos mariños adoitan utilizar unha área mariña moi
extensa das Rías Baixas, aínda que con marcadas diferenzas entre
individuos. Así, as aves de Cíes estenderon a súa actividade polas
augas de Cíes, Ons, Onza, Nerga, Aldán, Sálvora, Ribeira e mesmo A
Illa de Arousa. Con todo, o comportamento da femia procedente de
Sagres é distinto, xa que adoita desprazarse pouco, sendo raro que
abandone as augas entre Aguiño e Sálvora.
Outro
dato de interese é relativo ao seu sustento: os datos apuntan a que
unha parte importante das poboacións de corvo mariño das illas
podería estar alimentándose de xeito rutineiro fóra do espazo
protexido, e que mesmo pasarían longas tempadas fóra del.
Os
dispositivos que se empregan para marcar ás aves caracterízanse por
ser ultralixeiros, con apenas 17 gramos de peso, e pola súa
capacidade para transmitir posicións GPS pola rede GSM, a mesma que
ata hai pouco utilizaban os teléfonos móbiles. O problema da auga
solucionouse deste xeito: “Ao tratarse o corvo mariño dunha ave
mergulladora, os aparellos tamén son hidrodinámicos e totalmente
impermeábeis, ademais de resistir grandes variacións de presión,
xa que os corvos mariños poden chegar con frecuencia ata os 30
metros de profundidade”, explica o Parque Nacional, engadindo que
“os dispositivos funcionan cun diminuto panel solar e monitorízanse
directamente vía Internet”.